Dag 3
De laatste dag is aangebroken!
We werden al vroeg (lees 06:00u) ’s ochtends vrolijk gewekt door de haan die naast ons stond te kukelen. Niet erg, want om 07:00u stond het ontbijt voor ons klaar. Een stevige maaltijd. Wederom met banaan en rijst om een goede bodem te leggen voor de dag. Onze gids gaf aan dat het een lange dag werd. Maar hé, het is de laatste dag! Dus hoezo lang? Stiekem denk je dan lang.. 15:00uur dan zijn we er wel!
De laatste dag!
We begonnen met een stralend blauwe lucht gelijk te klimmen. Op naar de bergrug. Even weer wennen en na 2 dagen al flink klimmen merk je dat je steeds vermoeider wordt. Niet gek. Maar wel flink doorzetten. De pas zat er goed in.
Na drie uur klimmen liepen we over smalle bergruggen waardoor je aan beide zijden naar beneden kon kijken. Bucketlist check! whoee!
We konden doordat we op de bergrug liepen heel goed zien waar we naartoe moesten en over welke bergvlaktes we gingen lopen. Maar het gletsjermeer was toch echt nog niet in zicht. Klopte onze zelfbedachte 15:00u wel..?
Aangezien we allemaal steeds vermoeider werden, helemaal wanneer we moesten klimmen, namen we ook vaker pauze. Een kleine ergernis bij onze gids. Hij wist natuurlijk nog welke afstand we moesten lopen.. haha
Uiteindelijk na 5 uur te hebben gelopen zag ik water, het meer! Helaas werd mijn vreugde gauw weggenomen, want dit was niet hèt gletsjermeer waar het om ging. Fijn. We hebben overigens wel heerlijk aan het meer geluncht. Als verrassing kregen we van de gidsen een reep chocola met een leuk verhaaltje erop dat we de hike voltooid hadden. Waren we er dan toch?
Nop. Nog ruim drie uur naar het gletsjermeer. We gingen gauw door en uiteindelijk werden we beloond met een prachtig uitzicht op het gletsjermeer Otún Lake. Dit meer bevoorraad de steden Pereira (ligt tussen Salento en Manizales in) en Manizales van water.
Na een korte stop bij het meer kregen we het goede nieuws dat we nog maar 12km hoefden te wandelen over een zandweg. Even schakelen want we hadden bijna drie dagen geen wegen meer gezien! Dat was ook merkbaar in de benen..
Uiteindelijk kwamen we rond de klok van half 6 binnen op het eindpunt! Vanaf het eindpunt hebben we in een huis dichtbij ’s avonds gegeten en met een prachtige zonsondergang vertrokken met een dikke jeep door de jungle richting Manizales.
Klimaatverandering
De klimaatveranderingen zijn in dit gebied erg merkbaar. De natuur verandert zichtbaar in het gebied volgens onze gidsen. Bijzondere planten krijgen geen kans meer door de wisseling van klimaat of doordat mensen de gebieden gaan bewonen. Maar daarnaast is het ook heel zichtbaar voor iedereen die in de omgeving woont. De vulkanen in dit gebied zijn altijd besneeuwd. Helaas zijn de veranderingen in het klimaat zichtbaar op de besneeuwde vulkaantoppen en neemt de sneeuw steeds verder af. Dit is een serieus probleem voor de steden die door het gebied worden voorzien van water. Het gaat hier niet om kleine dorpen, maar om steden met miljoenen inwoners. Uiteindelijk zorgen we hier natuurlijk zelf voor. Het is heel tegenstrijdig, helemaal met al het afval van bijvoorbeeld drugs dat wordt gedropt in de jungle aan de west-kust van Colombia, maar we hebben ook ervaren dat Colombianen zich heel bewust zijn van al het natuurgeweld.
